Back to the future?
Leven met de rug naar voren
‘Leven met de rug naar voren’ was de titel van een artikel van de militaire columnist Bluntschli begin jaren tachtig van de vorige eeuw. Hij beschreef daarin de dwangmatige neiging van officieren om terug te kijken naar het verleden. Terug te kijken op eerdere wapenfeiten, wat in die tijd overigens vooral oefeningen in Duitsland waren. Terug te kijken op de tijd dat ze nog op de Koninklijke Militaire Academie zaten. Terug te kijken op de goede oude tijd.
Voor mij persoonlijk is afgelopen jaar uitermate geschikt om op terug te kijken. In juni ging ik met functioneel leeftijdsontslag bij de Koninklijke Landmacht. Na 40 jaar bij Defensie en een geweldige afscheidsreceptie was ik opeens ‘buiten dienst’ en ‘burger’. “Hoe voelt dat nou?” is de vraag die me sindsdien het meest gesteld wordt. Nou prima eigenlijk. Om de geest te verzetten ben ik tweeëneenhalve maand gaan Scuba duiken in Thailand waar ik mijn Divemaster brevet gehaald heb en daarna ook heb gewerkt in een duikschool. Na terugkeer was er tijd voor klusjes en ben ik mijn eigen bedrijf gestart. “Mis je het niet?” Neen, ik mis “het” niet. Eigenlijk kijk ik veel liever vooruit.
Niet typisch militair
Die neiging om terug te ‘blikken is overigens niet specifiek militair. Niets is veiliger dan achteraf te onderzoeken, te verklaren of met perfect hindsight schuldigen aan te wijzen. Af en toe lijkt het er in ons nationale parlement op dat dat vingerwijzen het enige is wat er toe doet. Ook de logistieke wereld kijkt in het algemeen niet zo vooruit. Wel vanaf het congrespodium of in de logistieke bladen. Maar ga bij een borrel van EvoFenedex of TLN aan een willekeurige statafel staan en het gaat over de te lage tarieven, over stikstof, over de overheid die er niets van snapt en, ook hier, over ‘de goede oude tijd’. Het gaat over alles, behalve over de toekomst.
Terwijl er nogal wat uitdagingen op ons logistieke bordje liggen. En om de open deur maar in te trappen: uitdagingen, maar ook kansen. Zo moet je aan het duurzaamheidsvraagstuk niet eens willen ontkomen. Daarbij hoort allereerst de elektrificatie van het wagenpark De beladingsgraad van vrachtwagens moet echt omhoog. Slim gebruik van planningssoftware, maar meer nog, slimmer samenwerken over bedrijven, kolommen en ketens heen gaat daarbij helpen. Het is van de gekke dat dagelijks tientallen witte busjes door mijn straat rijden, die allemaal maar één pakketje afleveren. In de stadslogistiek lijkt overheidsingrijpen dan ook onvermijdelijk, tenzij transporteurs en verladers zelf met een goed samenwerkingsvoorstel komen dat de ecologische voetafdruk een heel stuk kleiner maakt. Daarbij hoort ook dat de consument een reële prijs betaalt voor levering en vooral ook voor het retourneren van bestelde artikelen.
De blik vooruit
Al dan niet gedwongen door demografische ontwikkelingen zullen automatisering en robotisering op een slimmere manier ingezet moeten worden in de logistiek. Blockchaintechnologie kan een rol spelen in het verder transparant maken van de keten. Zeker wanneer de uitrol van 5G het Internet of Things echt gaat faciliteren, kan inefficiëntie zichtbaar worden gemaakt en daarna worden opgelost. Deels zullen machine learning en kunstmatige intelligentie hierbij gaan helpen. Basiskennis blijft belangrijk, maar verouderd snel en is zo op te zoeken. Er zal vooral ook een beroep worden gedaan op de cognitieve vaardigheden van logistici en hun vermogen om beschikbare data te analyseren en om te zetten in en innovatieve logistieke aanpak.
Werk aan de winkel dus. Met rug naar achter en de blik vooruit. Laten we het daar maar eens over hebben bij de eerstvolgende logistieke borrel.
Deze column verscheen eerder in “Logistiek” en op Logistiek.nl.
