Een van de grote voordelen van de coronacrisis is dat de vraag hoe het met je gaat, ‘how are you?’, een heel andere lading heeft gekregen. Pre 2020-antwoorden varieerden tussen ‘o, goed hoor’, ‘geweldig’ en ‘nou gaat wel’. Daarna hield het nagenoeg altijd op en werden er zaken gedaan.
Nu vormt de beleefdheidsfrase bij de aanvang van een gesprek, telefonisch of online, vaak de opmaat voor een verbinding op een heel ander niveau. Opeens ben je deelgenoot van de sores van je gesprekspartner. Je hoort het verhaal over de dementerende vader in het verzorgingshuis en over schatjes van kinderen die af en toe echt minder schattig zijn. Over de uitdagingen van het thuiswerken, of juist fysiek naar het werk moeten terwijl er een kwetsbare partner thuis zit. De crisis heeft ruimte gemaakt voor het echte verhaal.
Ook zakelijk lijkt het opeens veel minder gênant om de zorg en problemen te delen. Bij de start van de coronacrisis sprak ik veel ondernemers die opeens 100 procent van hun omzet kwijt waren. Tientallen vrachtwagens die normaal naar Italië en Spanje reden stonden opeens stil. Horecaondernemers die gingen bezorgen en daar verlies op leden. Ik fietste tussen de kassen in het Westland en sprak tuinders die hun complete oogst konden doordraaien, op een paar in een stalletje langs de weg verkochte paprika’s na. Een congresorganisator huilend aan de lijn omdat 18 manifestaties opeens niet doorgingen. Ook die zorgen werden gedeeld en waren opeens bespreekbaar.
(tekst gaat verder onder foto)